We houden de wet aan voor verlengde jeugdhulp: hulp aan jeugdigen tussen de 18 en 23 jaar.
In verschillende culturen komt direct taalgebruik van de arts over het einde van medische mogelijkheden van de patiënt als een schok over. In verschillende religies kan nooit de arts zeggen of de patiënt dood gaat. Dit is in hun visie voorbehouden aan God/ Allah.
Welke factoren spelen een rol bij de behandeling? Er zijn een groot aantal factoren die een rol spelen bij beslissingen over welke behandeling in de palliatieve fase het meest passend is. Het belang van het kind staat altijd voorop en elk kind dient met waardigheid, respect en privacy behandeld te worden. Zorgverleners overleggen voortdurend met u en met uw kind over de keuze’s en de te nemen stappen. Ze doen dit op een manier die voor u en uw kind begrijpelijk is. Uw mening en wensen en die van uw kind moeten zwaar wegen in afwegingen over alle aspecten van de zorg. Indien nodig biedt men u een second opinion aan.
Bij sommige moslims kan het voorkomen dat men het belangrijk vindt dat de zieke niet te weten komt wat hem of haar mankeert. Zeker als het om een levensbedreigende ziekte gaat. In meer culturen gaat het ‘welzijn’ van de patiënt boven diens (recht op) waarheid. De patiënt wordt beschermd. Dit is helemaal aan de orde als het om een kind gaat. Een woord als ‘kanker’ mag niet vallen.
Doop of ziekenzalving kan voor kind en familie een christelijk ritueel zijn om de onderlinge verbondenheid in liefde tot uiting te brengen en te delen in de verwachting dat deze verbinding tot over de grenzen van het leven standhoudt. De geestelijke verzorging kan hierin een rol vervullen. Maar natuurlijk ligt een geloofsgemeenschap in de buurt nog meer voor de hand, zeker als het kind thuis is.
Close-reading betekent dat een tekst meerdere keren gelezen wordt. Iedere keer wordt er stil gestaan bij een ander leesdoel. Een tekst wordt hierdoor vanuit meerdere perspectieven belicht.
In veel culturen en godsdiensten treft de ziekte van een lid van de familie het geheel. Zo veel mogelijk mensen zijn in moeilijke fases aanwezig. In het ziekenhuis of thuis. Het is hun godsdienstige plicht om ‘er te zijn’. De familie wordt vaak betrokken bij keuzes op medisch-ethisch terrein.
Gezamenlijke besluitvorming is een centraal element binnen de kinderpalliatieve zorg. In de richtlijn kinderpalliatieve zorg is er een hoofdstuk gewijd aan besluitvorming. Hierin wordt een samenvatting gegeven van de bestaande kennis, en er worden 26 aanbevelingen gedaan over de algemene aspecten van het continue proces van gezamenlijke besluitvorming.
Het handvest is een beschrijving van hoe goede kinderpalliatieve zorg er in Europa uit zou moeten zien vanuit perspectief kind, gezin en zorgprofessional.
Hindoestanen kennen vele rituelen die de ziel van de mens begeleiden. Deze voltrekken zich met name in familieverband thuis met de eigen huispandit. Toch kan het goed zijn hiernaar te vragen. De Hindoestanen kennen heel veel afscheidsrituelen die in huiselijke kring voltrokken worden. Het moment van overlijden is zeer belangrijk en moet onmiddellijk gemeld worden aan de huispandit om de te verrichten rituelen te bepalen.
Het hebben en houden van hoop is in veel godsdiensten een godsdienstige plicht. Verlies je de hoop dan zeg je daarmee dat God uiteindelijk niet de touwtjes in handen heeft. In de islam is het een plicht om ook voor een ander de hoop hoog te houden. Beter sterft iemand die denkt dat hij zal genezen – want zijn gemoed zal nog vol verwachting zijn – dan dat iemand zonder hoop en zonder geloof gaat.
Wie ongeneeslijk ziek is en niet meer thuis kan of wil wonen, krijgt in een hospice goede zorg en aandacht in een huiselijke sfeer in de laatste levensfase.
Integraal Kankercentrum Nederland (IKNL) is een onafhankelijk kennisinstituut voor de oncologische en palliatieve zorg.
Voor veel godsdiensten, waaronder de joodse, is het van belang het lichaam na overlijden zo min mogelijk te verstoren.
Anders dan een hospice voor volwassenen, zijn kinderhospices er alleen voor kinderen die doodziek zijn en terminale zorg nodig hebben. Het is een huis waar zieke kinderen korte óf langere tijd kunnen verblijven waardoor ouders en het gezin even rustig op adem kunnen komen terwijl de zorg voor hun kind in professionele handen is.
Een verpleegkundig kinderzorghuis is een huis waar zieke kinderen/jongeren van 0 tot en met 18 jaar, vaak met complexe zorgvragen, (tijdelijk) kunnen verblijven of logeren. De verzorging en verpleging die 24 uur per dag, 7 dagen per week wordt gegeven, staat helemaal in het teken van wat een kind nodig heeft om ondanks de ziekte of beperking zich prettig te voelen.
Een ziekte die hoogstwaarschijnlijk zal uitlopen op een vroegtijdige dood, maar waarbij ook de kans bestaat op langdurig overleving tot aan de volwassen leeftijd.
Aandoening waarbij het kind meestal vroegtijdig dood gaat.
Bijvoorbeeld dat een kind met een kaal hoofd op school snel te horen zal krijgen wat hij of zij heeft.
In het symbool dat voor ouders betekenis heeft, zoals de vlinder, een vogeltje, een libelle, etc., dat zich op specifieke momenten aan de familie laat zien. Maar ook door middel van storingen in elektrische apparaten als de tv of dvd-speler. Deze ervaringen hebben grote betekenis voor de personen die ze meemaken, maar worden niet vanzelfsprekend met buitenstaanders gedeeld uit angst daarin afgewezen te worden.
Voor moslims kan het zinvol zijn om te verwijzen naar of contact op te nemen met een imam om met recitaties uit de koran de overgang van de ziel naar het paradijs zo makkelijk mogelijk te maken. Deze gebeden en recitaties zijn echter geen noodzakelijk ritueel i.t.t. de begrafenisrituelen. In de islam is het belangrijk dat mensen uit de geloofsgemeenschap een rituele wassing , vergezeld door Koranrecitaties, verrichten en het lichaam in een speciaal gewaad wikkelen. Van te voren afstemming over wie wat doet, is gewenst.
Er zijn ook vele niet-godsdienstige afscheidsrituelen, die in veel gevallen spontaan ontstaan, Kinderen en ouders zoeken soms eigen rituelen uit. Bv het samen kijken van de babyfoto’s en herinneringen ophalen aan de vroege kinderjaren.
Weliswaar schrijft de islam voor dat het lichaam in een staat van heelheid aan Allah zou moeten worden teruggegeven, maar het leven gaat altijd voor de leer. Als het leven van een ander in het geding is, is ook orgaandonatie bij leven mogelijk. Op al deze gebieden bestaat echter in de persoonlijke beleving van mensen grote weerstand.
Met partners worden in dit stuk bedoeld: professionals / organisaties / vrijwilligers / bestuurders / patiënten en naasten.
Regio Utrecht betreft de regio’s Noordwest Veluwe, Eemland, Utrecht stad, Noordwest-, Zuid- en Zuidoost Utrecht en Rivierengebied.
Regio Zuidoost betreft de regio’s Oost-Veluwe, Zutphen, Achterhoek, De Liemers, Arnhem, Gelderse Vallei, Zuid-Gelderland, Noordelijke Maasvallei. Oss-Uden-Veghel en ’s Hertogenbosch-Bommelerwaard.
Regio Holland Rijnland betreft de regio’s Zuid-Holland Noord, Midden-Holland, Haaglanden en Delft-Westland-Oostland.
Respijtzorg betekent dat iemand de zorg overneemt van de mantelzorger. Bijvoorbeeld als de mantelzorger op vakantie gaat, of als hij of zij de zorg tijdelijk niet aan kan. Ook logeren of dagopvang is een vorm van vervangende zorg die de mantelzorger ontlast.
De richtlijn ‘Palliatieve zorg voor kinderen’ is een algemene medische richtlijn. ‘Algemeen’ wil zeggen voor alle kinderen met een ziekte of aandoening, niet specifiek een bepaalde groep of bepaalde aandoening. ‘Medisch’ wil zeggen dat het specifiek gaat over hoe symptomen, verschijnselen of klachten behandeld zouden kunnen worden. En dat deze voorgestelde behandeling gebaseerd is op medisch wetenschappelijk onderzoek, dan wel kennis en ervaring van de (medisch)behandelaars.
Bij een somatische aandoening heeft iemand lichamelijke en psychische klachten. Iemand heeft bijvoorbeeld veel pijn en is daar angstig of somber bij.
De taskforce zorgt ervoor dat palliatieve zorg voor kinderen en jongeren sterker wordt vertegenwoordigd binnen de EAPC. Hierdoor kan de EAPC in heel Europa één stem geven voor palliatieve zorg voor alle leeftijdsgroepen. De Taskforce brengt iedereen samen die werkt aan de ontwikkeling en ondersteuning van palliatieve zorg voor kinderen en jongeren.
Het gebruik van de term ‘terminale ziekte’ is vaak verwarrend. Het wordt meestal gebruikt om zowel de kinderen met een levensduurverkortende ziekte aan te duiden, als ook de kinderen met een levensbedreigende ziekte op het moment dat de dood in zicht komt. Sommigen gebruiken de term ‘terminale ziekte’ alleen voor kinderen die in de stervensfase zijn, omdat het moeilijk is om een kind met bijvoorbeeld Cystic Fibrosis of de ziekte van Batten, dat nog in goede doen is, te beschouwen als terminaal ziek
Soms denken mensen dat heftige rouw gelijk staat aan pathologische rouw, maar dat hoeft niet zo te zijn. Rouwen is heel hard werken en dat hoeft niet ongemerkt te gebeuren. Rouwen is bovenal een persoonlijke proces, waarbij het vooral van belang is degene die rouwt niet het gevoel te geven dat hij of zij ‘het’ verkeerd doet. Er is geen protocol voor gezonde rouw.
De volgende 9 ernstige verschijnselen komen vaak voor bij kinderen in de palliatieve fase:
De ‘trage’ vragen ( die geen snel antwoord kennen) zullen daardoor eerder impliciet dan expliciet ter sprake gebracht worden. Men is bezig te overleven en er is niet altijd tijd of ruimte voor bespiegeling.
De wereld blijkt niet veilig, niks en niemand blijkt bescherming te bieden tegen de grootste calamiteiten. Ook God niet. Bij velen roept dit vragen op naar de zin van leven, naar het waarom en waartoe . Vragen of men gestraft wordt of op de proef gesteld. Dit gebeurt niet alleen bij mensen die zich tot een religieuze of levensbeschouwelijke traditie rekenen. Er zijn niet veel mensen bij wie de vragen helemaal niet opkomen naar de zin van wat hen overkomt, de zin van het leven van een kind dat maar zo kort dreigt te zijn en zo getekend door pijn.
Het bewaken van het welbevinden van de patiënt in tijden van crisis is in vele culturen of religies belangrijk. Dit kan betekenen dat je als ouder(s) niet wil dat je kind met het slechte nieuws geconfronteerd wordt. De wijze waarop tegenover het kind daarover gesproken wordt door de zorgprofessional en aan de andere kant door de familie, kan onderling afgesproken worden. Geestelijk verzorgers kunnen daarin handvatten bieden.
De zorg voor jouw kind is gericht op het bevorderen van comfort en niet meer op het veranderen van het ziekteproces. Als een behandeling medisch gezien geen zin meer heeft, of als een (wilsbekwaam) kind behandeling weigert, kan er een moeilijk besluit genomen moeten worden: de behandeling staken, niet starten of beperken. Jullie komen samen tot dit besluit maar uiteindelijk is het de hoofdbehandelaar die deze keuze maakt/moet maken. Uiteraard blijven de zorgverleners zich inzetten zodat uw kind zich zo comfortabel mogelijk voelt.
طبيب الأطفال والمدير الطبي Radboudumc Amalia Children's Hospital Nijmegen
"كطبيب أطفال ، عملت في الرعاية الأولية (KinderThuisZorg) والرعاية الثانوية (مستشفى Martini) والرعاية الثالثة (UMCG) وأعمل الآن في مستشفى الأطفال Amalia في Radboudumc. في كل من UMCG والآن في مستشفى الأطفال Amalia أنا عضو في فريق راحة الأطفال. لقد تغير دوري من "ممارسة" إلى "استشارية" أكثر. لقد تمكنت من رؤية مدى أهمية استمرارية الرعاية ، عبر جميع الخطوط التاريخية لرعاية الطفل. بالنسبة للطفل وللوالدين. وبالتأكيد إذا كانت الرعاية مزمنة أو مكثفة أو ملطفة. الرعاية إذا لزم الأمر ، عند الضرورة ، من قبل من. لقد رأيت أيضًا الدور الابتكاري والقائد المهم الذي لعبه مركز المعرفة للرعاية التلطيفية للأطفال في تطوير الرعاية التلطيفية للأطفال ، لكننا لم نصل إليها بعد ، بصفتي عضوًا في مجلس الإشراف ، أود أن أتأكد من استمرار مركز المعرفة في لعب هذا الدور ، ولكن أيضًا ما تم تطويره يجد طريقه بشكل أفضل. و. حتى يتسنى لكل طفل في هولندا مصاب بتشخيص مسكن أن يتلقى الرعاية التي يحتاجها هو أو هي وأسرته. عبر كل الجدران ".
وظائف اضافيه:
في عام 2022 ، انضم جان بيتر رايك إلى مجلس الإشراف على مركز المعرفة للرعاية التلطيفية للأطفال. في هذه المقابلة ، يمكنك قراءة المزيد عن خلفيته كطبيب أطفال ومدير ويشاركه رؤيته حول الرعاية التلطيفية للأطفال. جان بيتر رايك طبيب أطفال حسب المهنة ويعمل في مجال الرعاية التلطيفية للأطفال لبعض الوقت: "منذ ثمانية عشر عامًا ، بعد تعليمي وتعميق في أمراض التمثيل الغذائي في UMC Groningen (UMCG) ، أصبحت طبيب أطفال عام في مستشفى مارتيني في جرونينجن. هناك أيضًا قدمت الرعاية للأطفال الذين يعانون من مشاكل رعاية متعددة خطيرة وكان هناك أيضًا أطفال يحتاجون إلى رعاية ملطفة. لم يكن لدي الكثير من المعرفة به حتى الآن ، لذلك ذهبت لجمع الأحياء والمعرفة من الزملاء الذين لديهم خبرة أكبر في هذا الأمر في UMCG. في مرحلة معينة ، تم نقل رعاية الأطفال الذين يعانون من مشاكل رعاية متعددة خطيرة بشكل متزايد من مستشفى مارتيني إلى مستشفى UMCG. ثم قبل ست سنوات تابعت مرضاي الذين أفضل العناية بهم وبدأت العمل في UMCG مرة أخرى. هناك أيضًا أصبحت عضوًا نشطًا في فريق الراحة للأطفال. "
بالإضافة إلى ذلك ، عمل جان بيتر أيضًا كطبيب أطفال لما يقرب من 10 سنوات في KinderThuisZorg ، وهي منظمة تقدم رعاية تمريضية للأطفال خارج المستشفى: "منذ حوالي عشر سنوات ، رأيت أننا كأطباء أطفال كنا مهتمين بشكل أساسي بالرعاية داخل جدران المستشفى ، في حين أن هناك قدرًا كبيرًا من الرعاية خارج المستشفى للأطفال الذين يعانون من احتياجات رعاية معقدة ، ونحن كأطباء أطفال لا ندرك ذلك بشكل كافٍ. أيضا الرعاية التلطيفية. على سبيل المثال ، تضمن ممرضات الأطفال في KinderThuisZorg وفاة عشرات الأطفال في المنزل كل عام. لجميع أنواع الرعاية ، إن أمكن ، غالبًا ما يكون من الأفضل تقديم الرعاية في المنزل بدلاً من القيام بكل ذلك في المستشفى ".
يشك جان بيتر في أن هذا المزيج من الخبرات في الرعاية الأولية والثانوية والثالثية هو أحد الأسباب التي دفعته إلى طلب منصبه الحالي: المدير الطبي لمستشفى أماليا للأطفال . تتمثل إحدى مهامه في تحسين الرعاية عبر الجسد للأطفال المصابين بأمراض مزمنة خطيرة. لا يزال يشارك في الرعاية التلطيفية للأطفال: "أشارك أيضًا في فريق راحة الأطفال في هذا المستشفى. بالإضافة إلى ذلك ، أشرف على غرفة الطوارئ لدينا نصف يوم في الأسبوع. أود أيضًا التفكير في الحالات الصعبة أو الخاصة. ولذا يمكنني إدارة مستشفى أماليا للأطفال. أنا أحب التغيير! "
بصفته المدير الطبي ، يتولى جان بيتر مسؤولية تنظيم الرعاية وجودتها. بالنسبة له ، يتم تحديد جودة الرعاية التلطيفية للأطفال من خلال التعاون بين جميع المعنيين ، بما في ذلك الطفل والأسرة: "عندما ألاحظ أن الممرضات يقدمون مرضاهم بطريقة واضحة ، فإننا نقدم بعد ذلك مدخلات من جميع الخلفيات المختلفة ، يتولى الجميع مهمتهم ويقدمون الملاحظات ، ونحن نستمتع بعملنا فقط ، ثم أعلم أن محتوى الرعاية سيكون جيدًا.
بعد كل شيء ، هناك الكثير من المعرفة والمهارة. الحيلة هي تجميعها. وبالطبع يكون الجميع في بعض الأحيان حزينًا أو محبطًا أو متوترًا ، ولكن إذا كنا نقوم بعملنا بشكل عام بطريقة مبهجة ، فهذه بالنسبة لي علامة على أنه يمكن إنجاز المحتوى ووزن العمل ".
تظهر ديناميكية الفريق هذه أيضًا بعد ساعات العمل ، كما يقول جان بيتر: "على سبيل المثال ، يمتلك فريق الراحة للأطفال لدينا تطبيقًا جماعيًا آمنًا. في صباح يوم السبت ، قد تصل رسالة من زميل يقول إن المريض توفي بسلام وأن الوالدين راضيان عن الطريقة التي سارت بها الأمور. كما يرسل الزملاء الرسائل مرة أخرى. ثم تلاحظ أن هناك فريقًا في العمل. مع الأشخاص الذين يشعرون بالمساحة اللازمة للرد على أحد الزملاء في صباح يوم السبت للسؤال عن أحواله. بالنسبة لي ، هذا مؤشر مهم على وجود فريق يعمل بشكل جيد. وهنا يأتي دور الرعاية ".
"علمتني رعاية الراحة مدى أهمية الخروج من المجال الطبي"
لدى جان بيتر رؤية واضحة لما هو مهم في الرعاية التلطيفية للأطفال: "لقد اكتشفت ذلك في وقت مبكر من حياتي المهنية لا تتحدد نوعية حياة الأطفال المصابين باضطرابات معقدة خطيرة وعائلاتهم بأي حبة نصفها كطبيب ، ولكن بكل شيء نحدده بالإضافة إلى المرض أو الاضطراب وما يمكننا فعله حيال ذلك. بالطبع ، من الجيد أن تجعل حبوب منع الحمل الطفل أفضل قليلاً أو تخفف الألم ، ولكن في النهاية يتعلق الأمر بقدرة الحياة "الطبيعية" على الاستمرار قدر الإمكان. أن يذهب الطفل إلى المدرسة ، وأن الآباء يستطيعون الاستمرار في أداء مهامهم كآباء قدر الإمكان ، وأنهم قادرون على التعامل مع التوتر ، وأن هناك متسعًا للذهاب إلى الملعب مع الإخوة والأخوات. لهذا السبب أحب الرعاية المريحة كثيرًا: تتم تغطية جميع مجالات الحياة. علمتني رعاية الراحة مدى أهمية الخروج من المجال الطبي. أيضًا للأطفال غير المسكنين ولكن لديهم حالة مزمنة. يمكننا إحداث فرق من خلال العمل في جميع مناطق المعيشة هذه ".
يان بيتر عن دوره كمشرف في مركز المعرفة للرعاية التلطيفية للأطفال: "يشرفني أن أكون قادرًا على شغل هذا الكرسي في المجلس الإشرافي لجمعية طب الأطفال الهولندية. قام مركز المعرفة بإنشاء وإنشاء الكثير من الأشياء الجيدة في السنوات الأخيرة. أعتقد أنه من الأدوار المهمة التي أقوم بها كمشرف أن أشير إلى ما إذا كانت جميع أنشطة مركز المعرفة يتم تنفيذها وحمايتها بشكل صحيح في جميع أنحاء هولندا. يحتل مركز المعرفة الصدارة ، لكن الدولة وجميع الأنظمة ليست قادرة دائمًا على مواكبة جميع الابتكارات. يجب تنظيم الرعاية التلطيفية للأطفال بشكل جيد "من خلال جميع الجدران" في كل مكان في هولندا. "